درس ۹۵ : اندیکاتور توقف نوسان

اندیکاتور توقف نوسان (Volatility Stop)

نوع اندیکاتور: هم‌پوشان یا Overlay

نوع نمودار: صرفا نمودارهای تعاملی

بسیاری از معامله‌گران به منظور قفل کردن سودهای‌شان (برای اطمینان از کسب سود)، نقاط توقف‌ معاملات‌شان را در طول زمان و هم‌جهت با روند بازار تنظیم می‌کنند. جدای از میانگین‌های متحرک، یکی از محبوب‌ترین تکنیک‌ها استفاده از چندین میانگین محدوده‌ی واقعی برای توقف‌های متحرک است. این تکنیک دارای روش‌های مختلفی است که در این‌جا به نسخه‌ی اصلی توقف‌های نوسان اشاره می‌کنیم که توسط ولز وایلدر در ۱۹۷۸ در کتابی تحت عنوان «مفاهیم جدید در سیستم‌های معاملاتی تکنیکال‌» معرفی شد.

سیگنال‌هایی که برای خروج استفاده می‌شوند:‌

• وقتی نمودار قیمتْ توقف نوسان را به سمت پایین قطع کند، از پوزیشن لانگ خارج شوید (بفروشید).
• وقتی نمودار قیمتْ توقف نوسان را به سمت بالا قطع کند، از پوزیشن شورت خارج شوید (بخرید).

با این که آن‌چنان مرسوم نیست، ولی از این اندیکاتور می‌توان برای دریافت سیگنال ورود نیز استفاده کرد – البته، به همراه یک فیلتر روند.

استفاده از قیمت پایانی به جای سقف‌ها در یک روند صعودی (یا کف‌ها در یک روند نزولی) ممکن است نوسان این سیستم را کاهش دهد و می‌تواند نتایج بهتری ایجاد کند، ولی دو ضعف قابل توجه مشاهده می‌شود:

۱. اگر میانگین محدوده‌ی واقعی گسترش یابد، توقف‌ها ممکن است در طول یک روند صعودی به سمت پایین‌تر حرکت کنند؛ و
۲. پارابولیک سار به اشتباه فکر می‌کند در هر توقف، روند تغییر کرده است. بیش‌تر معامله‌گران متوجه خواهند شد که توقف‌ها معمولا بدون تغییر روند ایجاد می‌شوند – قیمت صرفا از طریق توقف‌های‌تان اصلاح می‌شود و سپس، به روند صعودی خود ادامه می‌دهد، و شما را پشت سر خود جا می‌گذارد.

ولز وایلدر از میانگین محدوده‌ی واقعی ۷ روزه و یک ضریب ۳ استفاده می‌‌کرد. با وجود این، ما از تنظیمات پیش‌فرض استفاده می‌کنیم: یک میانگین محدوده‌ی واقعی هموارترِ ۲۰ روزه و ضریب ۲.

محاسبه

سیستم ولز وایلدر از قیمت پایانی و یک ویژگی توقف و بازگشت (درست مانند آن‌چه در پارابولیک سار وجود دارد) استفاده می‌کند.

۱. جهت اولیه‌ی روند را مشخص کنید.
۲. بالاترین قیمت پایانی را در یک روند صعودی یا پایین‌ترین قیمت پایانی را در یک روندی نزولی محاسبه کنید (یعنی مهم‌ترین قیمت پایانی یا Significant Close که به آن «SIC‌» می‌گوییم).
۳. میانگین محدوده‌ی واقعی (ATR) را برای یک دوره‌ی مشخص (مثلا ۷ روزه) حساب کنید.
۴. ATR را در ضریب ضرب کنید (مثلا ۳).
۵. نخستین توقف در روز هفتم محاسبه، و برای روز هشتم رسم می‌شود.
۶. اگر روند صعودی باشد، ATR × ۳ – SIC، و در غیر این صورت، ATR × ۳ + SIC را برای روند نزولی محاسبه کنید.
۷. این کار را برای هر روز تکرار کنید تا وقتی قیمت به پایین توقف نزدیک شود (یا بالای توقف در یک روند نزولی).
۸. SIC را مساوی آخرین قیمت پایانی قرار دهید، روند را معکوس کنید و ادامه دهید.

پارامترها

• Period یا دوره (۲۰): تعداد ستون‌ها یا فواصل زمانی مورد استفاده برای محاسبه‌ی محدوده‌ی واقعی.
• Multiplier یا ضریب (۲): ضریب مورد استفاده برای محدوده‌ی واقعی.